පාර්ලිමේන්තුවට යන හොර පාර වහමු!

ලංකාවේ හැම වැදගත් තැනකට ම ඇතුළුවෙන්න පාරවල් දෙකක් තිබෙනවා

.

හරි පාරයි

.

හොර පාරයි

.

පාර්ලිමේන්තුවටත් එහෙම යි

.

ඒත් ඔය පාරවල් දෙකේ ම යන්න පාවිච්චි කරන්නේ අපේ ම ඡන්ද

. 2020

මහමැතිවරණයට සූදානම් වෙන වෙලාවේ මේ ගැන අපි තේරුම් ගැනීම වැදගත්

.

1978

සම්මත කරපු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ මුල් ලියවිල්ලේ නැත්නම් ඔරිජිනල්

78

කන්ස්ටිටියුෂන් එකේ මේ හොරපාර ගැන සඳහනක් තිබුණෙ නැහැ

.

ව්‍යවස්ථාව සම්මත කරලා අවුරුදු

10

කට පස්සෙ

1988

දී හඳුන්වා දීපු දාහතර සහ පහළොව කියන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධන හරහා තමයි පාර්ලිමේන්තුවට යාහැකි හොරපාර කැපෙන ජාතික ලයිස්තුව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට ඇතුළත් කෙරෙන්නේ

.

අපි දන්නවා පාර්ලිමේන්තුවට මහ මැතිවරණයකින් මන්ත්‍රීවරු

225

ක් තේරී පත්වෙනවා

.

දිස්ත්‍රික්ක පදනමෙන් බැලුවහම වැඩි ම මන්ත්‍රීවරු පිරිසක් තේරී පත් වෙන්නෙ කොළඹ දිස්ත්‍රික්කයෙන්

. 2015

දී නම් ඒ් සංඛ්‍යාව

19

ක්

.

ගම්පහෙන්

18

ක්

.

කුරුණෑගලින්

15

ක්

.

ඒ්ත් ජාතික ලයිස්තුවෙන් මන්ත්‍රීවරු

29

ක් ම පාර්ලිමේන්තු එනවා

.

ඒ කියන්නෙ වැඩිම මන්ත්‍රීවරු තේරෙන දිස්ත්‍රික්කයටත් වඩා

10

ක් වැඩියෙන්

.

තව විදිහකින් කියනවා නම් අපේ පාර්ලිමේන්තුවේ මුළු මන්ත්‍රී සංඛ්‍යාවෙන්

13%

ක් විතර තේරෙන්නේ ජාතික ලයිස්තු හරහා

.

තවත් විකාරූපී සංසිද්ධියක් තියෙනවා

.

අපේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ මැතිවරණ ගැන තියෙන කිසිම කොටසක ජාතික ලයිස්තුවක් ගැන කියවෙන්නේ නැහැ

.

අඩුම ගානේ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණ පැවැත්වීමට අදාළ ප්‍රධාන පනත විදිහට සැලකෙන

1981

අංක

1

දරන පනත සහ ඒ පනතෙ සංශෝධනවලවත් එහෙම ජාතික ලයිස්තුවක් ගැන නැහැ

.

ඒත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ

99 (

අ

)

වගන්තිය ඇතුලෙ මීට අදාළ යම් සඳහනක් තියෙනවා

.

ඒ වගන්තියේ තියෙන්නේ මෙහෙමයි

.

දිස්ත්‍රික්කවලින් තේරෙන

196

දෙනාට අමතරව ජාතික මට්ටමෙන් ඒ ඒ පක්ෂ නැත්නම් ස්වාධීන කණ්ඩායම් ලබන ඡන්ද අනුපාතය අනුව

,

ඉතිරි මන්ත්‍රී ධූර

29

න් ඒ ඒ පක්ෂයට

,

නැත්නම් කණ්ඩායමට හිමි වන ආසන සඳහා මන්ත්‍රීවරු තෝරා ගැනීමට

,

මැතිවරණයට තරග කරන පක්ෂ සහ කණ්ඩායම් විසින් නම් කළ පුද්ගලයින්ගේ ලයිස්තු ඉදිරිපත් කළ යුතු බව

.

ඒ ලයිස්තු මහමැතිවරණ දිස්ත්‍රික් නාම යෝජනා වගේ ම පක්ෂවල මහලේකම්වරු මැතිවරණ කොමිසමට ලබා දිය යුතුයි

.

මැතිවරණ කොමිසම ඒ ලයිස්තු ගැසට් මගින් පාර්ලිමේන්තු මහමැතිවරණය පැවැත්වීමට පෙර ප්‍රකාශයට පත්කරනවා

.

සරළව ගත්තහම ජාතික මට්ටමෙන් පත් කරන මන්ත්‍රීවරු

29

පත්විය යුත්තේ ඒ ලයිස්තුවල නම් සඳහන් පුද්ගලයින්ගෙන්

.

ඒක තේරුම්ගන්න ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැනවත් පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමය ගැනවත් විශේෂ දැනුමක් අවශ්‍ය නැහැ

.

ඒත් ප්‍රායෝගිකව මොකද වෙන්නේ

?

අපි

2015

මහමැතිවරණයෙන් පස්සෙ ඇති වෙච්ච තත්ත්වය විතරක් උදාහරණයකට සලකා බලමු

.

ඊට පෙර මැතිවරණවලදිත් අඩුවැඩි වශයෙන් තිබුණෙ මේ තත්ත්වයමයි

.

එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය

2015

මහමැතිවරණයෙන් පස්සෙ තමන්ට ලැබුණු ජාතික ලයිස්තු මන්ත්‍රීධුර

12

න්

9

කට ම ලයිස්තුවේ නම් නැති අය පත් කර එව්වා

.

ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ තමන්ට ලැබුණු මන්ත්‍රීධුර දෙකටම ඒ වගේ නම් නැති අය පත්කළා

.

ඉලංගෙයි තමිල් අරසු කච්චි නැත්නම් ටීඒන්ඒ එක තමන්ට ලැබුණු ජාතික ලයිස්තු මන්ත්‍රීධූර දෙකටම පත්කළේ ලයිස්තුවේ නම් නැති අය

.

එක්සත් ජාතික පක්ෂය තමන්ට ලැබුණු ජාතික ලයිස්තු මන්ත්‍රීධුර

13

න් තුනකට ඒ වගේ නම් නැති අය පත් කළා

.

මේ ක්‍රියාදාමයෙ තියන නරකම දේ මොකක්ද

?

පක්ෂයකින් දිස්ත්‍රික්කයක තරග කරලා ඇතැම් අපේක්ෂකයෝ පරාජයට පත්වෙනවා

.

වඩාත් නිවැරදිව කියනවා නම් ජනතාව තීරණය කරනවා මේ මේ අය පාර්ලිමේන්තුවට යාම නුසුදුසුයි කියලා

.

දැන් මේ පිරිස පරාජයෙන් පස්සේ පක්ෂයේ ජාතික ලයිස්තුවට රිංගනවා

.

රිංගලා හොර පාරෙන් පාර්ලිමේන්තු එනවා

.

ඒ විතරක් නොවෙයි

.

වෙන පක්ෂයකින් දිස්ත්‍රික්කයකට තරග කරලා පැරදුන කෙනෙක් තවත් පක්ෂයක ජාතික ලයිස්තුවකින් පාර්ලිමේන්තු යන හැටිත් අපි දැකලා තියෙනවා

.

උදාහරණය ෆීල්ඩ් මාර්ෂල් සරත් ෆොන්සේකා

.

කිසිම දිස්ත්‍රික්ක ලයිස්තුවකින් තරග නොකරපු ජාතික ලයිස්තුවෙත් නොහිටපු සමන් රත්නප්‍රිය පහුගිය දවසක අහසින් පාර්ලිමේන්තුවට පාත් වුණා

.

මේක වෙන්නේ කොහොමද

?

මේ අය දේශපාලන පක්ෂ නායකත්වයන් විසින් තමන්ගේ බලතල පාවිච්චි කරලා ප්‍රජාත්න්ත්‍රවාදයේ මූලික හරය උල්ලංඝනය කරලා පාර්ලිමේන්තුවට හොර පාරෙන් යැවීම

.

මේකෙ අරමුණ පක්ෂ නායකත්වයට කීකරු පක්ෂ නායකත්වයට නැටවිය හැකි පිරිසක් පාර්ලිමේන්තුවේ ගාල් කිරීම වෙන්න පුළුවන්

.

ඒ මන්ත්‍රීවරු මහජන නියෝජිතයින්ට වඩා පක්ෂ නායකත්වයේ සුවච නියෝජිතවරු

. 225

න්

29

ක් මේ වගේ අය වෙන්න ඉඩ තියෙන පරිසරයක් ඇතුළෙ පාර්ලිමේන්තුවම පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමයට අභියෝගයක් වෙනවා

.

පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණ පනතෙ

64(5)

වගන්තියේ ජාතික ලයිස්තු මන්ත්‍රීවරයෙක්ගේ අසුනක් හිස්වෙන අවස්ථාවක එය පිරවිය යුතු විදිහ සඳහන් කරලා තියෙනවා

.

ඒ සඳහනේ පුරප්පාඩුව පිරවිය යුත්තේ ජාතික ලයිස්තුවේ නම සඳහන් වී ඇති ඉතිරි පිරිසගෙන් කියලා විශේෂයෙන් සඳහන් වෙලා නැහැ

.

මේ ගුලෙන් තමයි හැම පක්ෂයක් ම පොදුවේ රිංගන්නේ

.

මේක ජනතා පරමාධිපත්‍ය බලය අමු අමුවේ උල්ලංඝනය කිරීමක්

.

2020

මහමැතිවරණයට තරග කරන දේශපාලන පක්ෂවලට තමන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සඳහා කැපවෙනවා නම් මේ වරද නොකර ඉන්න බවට දැම්ම ම ප්‍රතිඥාවක් දෙන්න පුළුවන්

.

ඒ ප්‍රතිඥාව පක්ෂයේ මැතිවරණ ප්‍රකාශයට ඇතුළත් කරලා තහවුරු කරන්න පුළුවන්

.

එතනින් නොනැවතී පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණ පනතේ

64(5)

වගන්තිය අලුත් පාර්ලිමේන්තුව රැස්වෙන අවස්ථාවේ

,

අඩුපාඩු සකස්කරලා සංශෝධනය කරන බවට පොරොන්දු වෙන්න පුළුවන්

.

මේක රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍ර්‍රවාදයට හිතකර පහසුවෙන් කළ හැකි කාර්යයක්

.

අපේ දේශපාලන පක්ෂවලට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වෙන්න අවශ්‍ය නම් පක්ෂ ඇතුළෙ ඡන්දෙට ඉදිරිපත් වන විද්වතුන් වෘත්තීයවේදීන් ඉන්නව නම් ඔබටයි මේ අභියෝගය

.